எறும்பின் தடத்தை

   எறும்பின் தடத்தை
தேடிப்போவேன்
பல நாட்கள்
என்னைத்தேடி
எறும்புகள்வந்தன
ஒர் நாள்.



எல்லா இலைகளையும்
உதிர்த்து விட்டு
நிற்கிறது
ஒரு புத்த மரம்

உனக்குச் சம்மதமெனில்
முயன்று பார்
ஒரு முறை
அரிது அரிது
மானிடராய்ப் பிறப்பது


முதலின்
முதல் தான்
முடிவின்
முடிவு

பிறந்த தினத்திற்கு
மறு தினம்
தேதி காகிதத்தைக்கிழிக்கும் போது
ஒரு வருடமும் சேர்ந்து
கிழிந்து விடுகிறது


              

கையளவு நிலத்தில்சிறு குழந்தை

வானளவு பரப்பில்
கையளவு நிலம்

கையளவு நிலத்தில்
இரண்டடி மணற்க்குழி

உறங்கும் பாவனையோடு
இறந்த குழந்தை

தாயின்இடுப்பிலிருந்து
மண்தொட்டிலுக்கு.

யாருக்கும் தீங்கிழைக்காத

ஒரு சுருண்ட புழு

ஒருஈன்ற கனி

ஒருஉலர்ந்த விதை

மேலிருந்து பரிதவிக்கும்
தாயின் ஓலத்தை
செவி மடுக்க,
ஆறுதலைஅளிக்க
 யாருமில்லை


இம்மண்ணின் மீது
நடையிடுகிற
இதய மற்றவர்களின்
காலடியோசைகளை
காதுற்ற படியே

இன்று
மண்ணோடு மண்ணாகிறது
சிறு குழந்தை

கை மாறும் கணங்கள்

முகராத பூ காற்றின்
வாசத்தோடு பேசிவிடுகிறது

இழுபறி நிலை
இறுதி முடிவிற்குவருகிறது

ரகசியமொன்று நெகிழ்ந்துபோய்
எல்லாவற்றையும் திறந்து காட்டுகிறது

உதற இயலாதவொன்று
நிழலின் சாயாலாகி அச்சமூட்டுகிறது

யாரும் காணதகணமொன்று
சட்டென கைமாறிவிடுகிறது

பிறகு
சேவல் சிறகை
பூனையின் காலடியில்
காண நேர்ந்து விடுகிறது

இம் மாத உயிர்எழுத்தில்வெளியானஎனது கவிதை

ஒரு விதை விழுகிற இடத்தில்

 ஒரு விதை
விழுகிற இடத்தில்
பூமி நெகிழ்ந்து கொடுக்கிறது

காற்று
அவ்விதைக்கு
ஜீவனைஅளிக்கிறது

முகில் கூட்டம்
மழையை அனுப்புகிறது

கதிரவன்
வெதுவெதுப்பைத்தருகிறது
 
அந்த இடமே
பரிசுத்தமாகிறது

பிறகு
அங்கு ஒரு பிரசவம் நிகழ்கிறது

விலகா நினைவு

எப்பொழுதும்

எங்கள்நெஞ்சில்துஞ்சியகுழந்தையை

மண்அடுக்குகளின் கீழ்

புதைத்து விட்டு

வெறுமையோடு

வீடுதிரும்புகிறோம்

மயானத்திலிருந்து.

தோள்களில் இன்னும் ஊர்கிறது

எறும்பைப்போல

குழந்தையின்

மெல்லிய மூச்சுக்காற்று.

(நன்றி திண்ணை இணைய இதழ்) 

ஒரு சொல் சில சந்தேகங்கள்

ஒரு சொல் இதயத்தைத் துளைக்கிறது

ஒரு சந்தேகம் நிழல் போல்த்தொடர்கிறது

ஒரு சந்தர்ப்பம் உறுதியைக்குலைத்து விடுகிறது

ஒரு பெருமுச்சு அனைத்தையும் பேசிவிடுகிறது

ஒரு கண்ணீர்த்துளிசில கப்பல்களைக் கவிழ்த்துவிடுகிறது
  
ஒரு குற்றம் மன்னிப்பை மலினப்படுத்துகிறது

ஒரு பொய் தன் நாவை அறுத்துக்கொள்கிறது
  
ஒரு குழந்தைஇதயம் எல்லாவற்றையும் நம்பிவிடுகிறது

ஒரு ஆசை அடங்குகையில் ஆநித்திய ஆசைகளை எழுப்பிவிடுகிறது.


 இம்மாத (நவம்பர்) உயிர் எழுத்து இதழில் வெளியான எனது ஒரு கவிதை 

குறுவாளின் கதை

அதில் காய்களை
உரிக்கிறாய்
பழங்களை
துண்டுகளாக்குகிறாய்

பால்கட்டிகளை,
கேக்குகளை
நேர்த்தியாய் அதில்
பிளக்கிறாய்

 அதன் பளபளப்பில்
 முகங்கண்டு மகிழ்கிறாய்

  கன்னத்தில் அழுத்தி
 அதன் குளிர்ச்சியை உணர்கிறாய்

அது
உனக்கெப்போதும்
உரைத்ததேயில்லை
ஆதியில்  
குருதி பருகிவளர்ந்த
குறுவாளென்ற கதையை.