குழந்தைகள் வளர்கிறார்கள்

குழந்தைகள் வளர்கிறார்கள்
சிறு குத்துச்செடிபோல
தத்தளிக்கும் இலைகளோடு
திமிரும் மலர்களோடு 
தாங்கக்முடியாக்கனிகளோடு
பெரும் புதிரான வேர்களோடு

உங்கள் சந்தேக விழிகளுக்கு முன்னே

 இதுதானென்று 
இவ்வாறென்று
இதற்குத்தானென்று 
இவ்வளவு தானென்று 
திரை விலக்கி

... என்றைக்குமான 
உங்கள் சந்தேக விழிகளுக்கு முன்னே

சட்டென்று அனைத்தையும்
அவிழ்த்தெறிந்து
நிர்வாணமடைகிறேன்
இனி
உங்கள்கண்களுக்கு
நான் அரூபியாகிறேன்!
என் கண்களுக்கு
நீங்கள் குரூபியாகிறீர்கள்! 

ஒருகணம் 

இறகை 
இழந்தஈசல் 
எறும்பைப்போல் ஊர்கிறது
இறகைச்சுமந்த எறும்பு 
ஈசலைப்போலவே இருக்கிறது

அத்தினம் 
கருவானம் 
ஒளிர் நிலவு 
காணக்கிடைக்காத காட்சி
நீரின் தோகைகளை
விரித்தாடியது 
கடல் மயில்

அன்புள்ள அன்பிலார்

நெடுங்காலமாகியும்

அன்புள்ள
எனக் கடிதமெழுதஆரம்பிக்கும்
நாம்
சிலவிசயங்களை
தெளிவுபடுத்திக்கொள்ளலாம்.

அன்புஎன்று
மகத்தான பொய்யை
முதலில்
நாம்எழுதத்தொடங்குகிறோம்.

பெரும்பாலும்
அன்பு இல்லாதவற்க்கே
அதை எழுதுகிறோம்.

நம்மிடம்
அதுஇருப்பதுபோல்
பாவித்துக்கொள்கிறோம்

அது இருப்பதால்தான்
இப்பூமி
இன்னும்இயங்குகிறது
எனச்சொற்களால்
நிர்மாணிக்க முயலுகிறோம்
.

பிரார்த்தனை வாழ்க்கை

கேட்டதுஎல்லாம் கிடைத்தது
கிடைத்தது எல்லாம் கேட்டதுதான்
கேட்டதில்சில கிடைக்காமலும்
கிடைத்ததில்சில
கேட்காமலும் கிடைத்ததுதான்
கேட்பதற்கும் கிடைப்பதற்கும்
இடையே
பிரார்த்தனை வாழ்க்கை
நடக்கிறது இன்னும்

பார்வைகள் பலவிதம்

நீ
அதைப் பார்க்காது
மற்றதைப் பார்க்கிறாய்

நான்
மற்றதைப் பார்க்காது
அதை மட்டும்
பார்க்கிறேன்