அரிந்தமீனுக்குள்
பார்த்தேன்
ஒரு கடலின் 
சீற்றத்தையும் 
ஒரு குளத்தின் 
மௌனத்தையும்

அவிழ்த்து மேய்த்த 
மந்தைகளை 
இழுத்து வருகிறது 
இடையனின் புல்லாங்குழலிசை.

இந்த வாரம் குங்குமம் வர இதழில் எனது கவிதைகள்

அவரவர் ப்ரியம்

நீராடி நீந்துவதும் 
இறைத்துக் குளிப்பதும்
அவரவர் ப்ரியம் 
அதன் பாட்டுக்கு
ஓடுகிறது நதி.

மழை

ஒவ்வொரு படியாக 
குதித்துக்குதித்து இறங்குகிறது 
தளிர்மழை 
பார்த்து, பார்த்து என 
தவிக்கிறது 
தாய் மழை

புழுநகர்கிறது

புழுநகர்கிறது 
பசியஇலையின்
பேரமைதிமீது.
உடலைச்சுருக்கி
உந்தியுந்தி செல்கிறது 
மூடிய இமைகளுக்குள்
உருளும்துறவியின்
விழிகளைப்போல.

மண் பறவை

மண் பறவை 
கைநழுவி 
உடைந்து விட்டது. 
தரையில் 
அதன் சிறகுகள்
தழுவிக் கொண்டது தாய் மண்ணை. 

பிரிகின்றன மேலும்

வழியனுப்ப வந்தவள் 
விடை பெறுகிறாள் 
அழுதவாறு.

விடைபெற்றுக்கொண்டவன்
வழியனுப்புகிறான் 

கண்ணீரோடு.

ஒருவழி
நீள்த்தண்டவாளங்களாகவும்
இன்னொருவழி
தார்ச்சாலைககளாகவும்
பிரிகின்றன மேலும்
நனைகின்றன மழைநீரி

இரு தலையணைகள்

நாம் 
தலைசாய்த்த
தலையணைகள் 
உறங்குகின்றன 
ஒன்றின் மீது ஒன்று 
தலை சாய்த்து.